Aandachtige lezers hebben het natuurlijk meteen door: we hébben het hier al over deze plaat gehad, zo’n kleine drie maanden geleden. Dat had er mee te maken dat deze Canadezen toen in het land waren voor een concert en hier een pakketje cd’s achterlieten, waarmee we enkele mensen blij mochten maken. Klein probleempje daarbij was, dat de plaat pas deze week in Europa uitgebracht werd en dat we ze nu dus als “zopas verschenen” mogen en kunnen behandelen.

The Lucky Ones komen helemaal uit Dawson, in het noorden van Canada, uit een regio waar je urenlang kunt rondhossen zonder een levende ziel tegen te komen. Daar startte de helft van wat de band vandaag is een jaar of vijf geleden met concerten te spelen in het Midnight Sun Hotel en later het Westminster Hotel, ook wel bekend als “The Pit”. Drie keer per week speelden ze daar en toen ongeveer iedereen hen wel eens aan het werk gezien had, verlegden ze hun werkveld naar Whitehorse. Ondertussen werkten ze aan de uitbreiding van de band en speelden ze heel vaak in het 98 Hotel, al dan niet als vervanger van fiddler Joe Loutchan, die later zowat hun mentor werd. Een eerste plaat kwam er ergens in 2019 en de opvolger is nu dus klaar voor verzending.

Die opvolger bevat krap 26 minuten muziek, maar de negen songs die erop staan, zijn wel stuk voor stuk illustraties van waar de band vandaag voor staat: ze zijn geëvolueerd van een groepje enthousiaste muzikanten naar een heuse echte band, bevolkt met vakkundige instrumentalisten en met een paar songschrijvers in de gelederen, die haarscherp kunnen schilderen en uittekenen wat het leven in de Yukon voorstelt. Zelf noemen ze het “old-time hillbilly music with a Yukon twist”.

Een rits van waar gebeurde feiten -of gebeurtenissen die hàdden kunnen plaatsvinden- loopt als een soort rode draad doorheen de hele plaat: opener “Kate and Dan” handelt over een koppel notoire boeven, die aan hun einde kwamen nadat ze, als vergelding voor hun daden, waren opgehangen. Van daaruit gaat het naar “Broken Bow Stomp”, een nummer dat in zeven haasten werd geschreven, de dag nadat fiddler Kieran Poile iets te enthousiast op z’n instrument had geleund, zodat de boog van de fiddle doormidden brak. Waar dat gebeurde? Het had tijdens het feestje dat losbrak, nadat de twee actoren uit de opener opgehangen waren en al snel komt een ventraal personage opduiken, wiens exploten de rode draad vormen tussen “Goodbye Train”, A Fifth of You” en “Keno City Love Song”.

De hele plaat lang hoor je invloeden van grote songwriters als Kris Kristofferson en Jerry Jeff Walker en daarmee bedoel ik helemaal niet dat The Lucky Ones op dat ontzagwekkende niveau spelen, wel dat ze kennelijk heel goed naar die groten hebben geluisterd en dat ze hun voordeel doen met wat ze van hen geleerd hebben. Resultaat: een plaat waar je -da’s ook niet moeilijk met zo’n korte speelduur- keer op keer kunt naar luisteren en waarbij je telkens weer het gevoel krijgt dat de band live aan het spelen is in je lokale café. Ik kan van zo’n dingen nogal onder de indruk zijn…Heel fijne tweede plaat van een band waar we vast nog veel zullen van horen!

(Dani Heyvaert)